استاد تیمور گورگین،‌ روزنامه‌نگار، پژوهشگر و شاعر بزرگ گیلانی درگذشت

به گزارش ایلنا از رشت، استاد تیمور گورگین،‌ روزنامه‌نگار، پژوهشگر، طنزپرداز، ترانه‌سرای گیلک و شاعر بزرگ معاصر شامگاه گذشته در ۹۰ سالگی و در منزل شخصی اش در خمام درگذشت.

او سال‌هاست هوای پر دود و دم تهران را رها کرده و بعد از درگذشت همسرش در خمام ساکن شده بود.

تیمور گورگین در سال ۱۳۴۲ به استخدام رسمی موسسه و روزنامه اطلاعات درآمد و تا ۱۳۷۱ در آنجا مشغول به کار بود.

همکاری با روزنامه همشهری از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۷ از دیگر فعالیت مطبوعاتی اوست.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سال ۱۳۹۹ گواهینامه درجه یک هنری (معادل دکتری) را در رشته شعر به استاد تیمور گورگین، ترانه سرا و شاعر گیلانی اعطا کرده بود.

گفتنی است، تیمور گرگین چولابی از ترانه‌سرایان پرکار و از شاعران طنزپرداز گیلک است که دوم مرداد سال ۱۳۱۳ در روستای چولاب از توابع کوچصفهان متولد شد. پدرش «ملا کاس آقا چولابی» از مرثیه‌سرایان معروف در روستاهای رشت آباد و چولاب بود.

وی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان رودکی رشت به پایان برد و سیکل اول دبیرستان را در مدرسه نوربخش گذرانید و برای گرفتن دیپلم به دبیرستان شاهپور رفت. از ۱۳۲۸ به شعر و نویسندگی روی آورد و از سال ۱۳۳۴ برای رادیو ایران ترانه ساخت.

اشعار گیلکی او در سال۴۱ و ۴۲ در مجله پیام نوین به چاپ رسید و او با اسامی مستعاری چون مورچه رشتی، مولانا رشتی و بی‌مخ میرزا، به مطالب طنز و شوخی ، قلم می‌راند.

«ستاره های کور» مجموعه شعر، «تیره روز»، «شعر و نوول»، «طاغوت در تابوت»مجموعه شعر،« چهار دیوان دختر رشتی(دوبیتی گیلکی)»، «درخشان‌ترین شاهکارهای شعرا»، «گلبانگ گیلان»، «امروز چه کسی می‌تواند شاعر باشد؟»، «سروده‌های کودکان» و « چگونه بنویسیم تا ایراد نگیرند؟» از کتاب‌های تیمور گورگین است.

از ترانه‌های وی می‌توان به «پاچ لیلی»، «بنفشه گل» «ایشاره»، «ستاره من»، «کشتی عاشق»، «آب طلا»، « دختر بهار»، «خانم گوله»، «تی عاشقم»، «افسوس»، «تی عاشقم»، «فریاد ماهیگیر»، «سفر»، «عروس زیباکنار» و «مهتاب شب» اشاره کرد.