بقای “نخ‌ریسی” سنتی با وجود رقبای قدرتمند صنعتی

حسین ویسی در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به قدمت و پیشینه نخ ریسی سنتی، اظهار کرد: از دوره نوسنگی و از زمانی که انسان ها یکجانشینی را پیشه کردند، پوشش و زیراندازی گرم که با آن از سرمای گزنده در امان بمانند، مورد توجه قرار گرفت.

وی افزود: به تدریج و با آزمون و خطاهای بسیار لباس ها و زیراندازهایی بافته شد که برای تهیه آن، پشم را به وسیله ابزاری به نام “دوک” یا به زبان محلی مردم کرمانشاه “تشی” به نخ تبدیل می کردند که به این فرآیند نخ ریسی گفته می شد.

معاون صنایع دستی استان با اشاره به ماندگار هنر نخ ریسی از زمان های باستان تاکنون، عنوان کرد: هرچند طی سالهای اخیر این هنر در میان رقبای قدرتمند صنعتی تاحدودی کمرنگ شده، اما کماکان برای ساخت برخی بافته های داری مانند گلیم، قالی، فرش، جاجیم و موج از نخی که حاصل نخ ریسی سنتی است، استفاده می شود.

وی  ادامه داد: بسیاری از هنرمندان صنعتگر در رشته های بافته های داری علاقمندند که برای حفظ اصالت دست‌بافته ای که تولید می کنند، این نوع از نخ ها را بکار ببرند.

ویسی هنر نخ ریسی سنتی را برگرفته از فرهنگ و آداب رسوم اصیل مردم استان دانست و گفت: طی سالهای گذشته و بویژه در سالهای اخیر تمام تلاش خود را بکار گرفته ایم که این هنر اصیل که یکی از زنجیره های ارزش مهم در تولید بافته های  داری است را حفظ کنیم.

وی خاطرنشان کرد: توجه به این هنر باستانی درحالیست که کرمانشاه در زمینه بافته های داری همواره در ایران حرف های زیادی برای گفتن داشته و در حال حاضر هرسین را بعنوان شهر ملی گلیم داریم که شهرتی جهانی دارد.

معاون صنایع دستی استان با  تاکید بر لزوم تکمیل زنجیره ارزش صنایع دستی بویژه بافته های داری در کرمانشاه، عنوان کرد: می خواهیم از زمانی که مرحله پشم چینی انجام می گیرد، تا شستن پشم ها، حلاجی، رنگرزی و ریسندگی و در نهایت تولید هنر دست ساز که فرآیندهای تولید یک محصول صنایع دستی است را دراستان انجام دهیم.

وی با بیان اینکه میراث فرهنگی استان در هرکدام از این زمینه ها  ورود کرده، گفت: در زمینه نخ ریسی سنتی راه اندازی کارگاه هایی را در دستورکار قرار داده ایم که در گام اول یک کارگاه با اشتغالزایی حدود ۱۲۲ نفر در حال راه اندازی است و برنامه های دیگری را نیز دراین زمینه خواهیم داشت.

این مسئول معتقد است، تکمیل زنجیره ارزش بافته های داری در استان علاوه بر اینکه حفظ اصالت این هنرهای دست ساز را به همراه دارد، قیمت مواد اولیه را با توجه به انجام شدن همه فرآیندها در داخل استان برای هنرمند کاهش می دهد.

انتهای پیام