شرح «نقش ائمه در احیاء دین» به زبان بنگالی

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در بیست‌وپنجمین شماره از ماهنامه «نشر بنگال» رایزنی فرهنگی کشورمان در بنگلادش که با هدف رصد و پایش جامعه و فرهنگ بنگلادش در حوزه نشر کتاب طراحی شده است؛ کتاب‌های جدیدی که در بنگلادش و به زبان‌های بنگالی و یا انگلیسی به چاپ رسیده‌اند، معرفی می‌شوند.

کتاب «نقش ائمه در احیاء دین» تألیف علامه سید مرتضی عسکری توسط محمد عبد القیوم و محمد عبد اللطیف به زبان بنگالی ترجمه و از سوی انتشارات انجمن پنجتن کولنا در ۱۰۴ صفحه با تیراز ۲۰۰۰ نسخه منتشر شده که در بیست‌وپنجمین شماره از ماهنامه «نشر بنگال» شرح داده شده است.

معرفی اجمالی کتاب

بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) امّت محمدی به گروه شیعه و سنی تقسیم شدند که اهل سنّت از خلفا و شیعیان از ائمه معصومین(ع) پیروی می‌‎کنند. نویسنده کتاب، علامه سید مرتضی عسکری ۱۶ جلد کتاب سلسله‌وار را در مورد نقش ائمه در احیاء دین نگارش کرده است که از آن، جلد ۱۱ را مترجمان این کتاب ترجمه کرده‌اند که این جلد به بررسی دیدگاه‌های امامت و خلافت منحصر شده و نویسنده در این جلد مسئله امامت را با دلائل و نصوص اسلامی به اثبات رسانده است.

موضوع اصلی این کتاب، اثبات امامت با نصوص قرآنی و حدیثی است که برای تکمیل این بحث به موضوعات مختلف بحث استدلالی پرداخته شده است از جمله:

–         تاریخ حدیث از نظر اهل بیت(ع)

–         حافظان و مبلغان دین اسلام بعد از پیامر اکرم(ص) را  خود خداوند تعیین کرده است

–         دلائل اساسی در مورد تفکر امامت و خلافت

–         کتاب جامعه امام علی(ع)

–         سلسله امامت و وراثت ۱۲ امام اهل بیت(ع)

–         بررسی مسلئه خلافت

–         اثبات مسئله امامت با آیات قرآنی و روایات معتبر

–         تقسیم روایات برای اثبات مسئله اصلی امامت و نام‌های آنها

پاورقی‌های این کتاب به جای پایین هر صفحه در پایان هر بحثی ذکر شده است به جهت اینکه مطلب مورد بحث برای خوانندگان ثابت شود، نویسنده در پاورقی‌ها، قبل از ذکر منابع شیعه آدرس منابع مختلف اهل سنّت را دقیقاً ارائه کرده است.

در بعضی از مطالب پاروقی دیده شده است که نویسنده با ذکر منابع اصیل اهل سنت اکتفاء کرده است تا اینکه برای همه خوانندگان مسئله امامت ثابت شود و خودشان قانع بشوند.

برای اثبات امامت از نظر تاریخی، نویسنده بحث منع نگارش حدیث را مطرح کرده است که بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص)، تقریباً ۱۰۰ سال نگارش حدیث ممنوع بود و تقریباً اوایل ۲۵ سال آن قرن نقل حدیث نیز ممنوع بوده است.

نویسنده در پایان کتاب شش صفحه را به عنوان تتمه بحث اضافه کرده است که در آن به دو مطلب مهمّ پرداخته است: یکی درمورد طهارت اهل بیت(ع) آیه تطهیر را از دیدگاه مفسّران اهل سنّت مفصّل بحث کرده است و دیگری اینکه امیر المؤمنین علی(ع) را پیامبر اکرم(ص) به عنوان وصی و جانشین خود معرفی کردند. در این مورد دیدگاه‌های طبری، ابن کثیر، محمد حسین هیکل و ابن هشام را بیان کرده است و علّت نیاوردن کلمه «وصی» را در کتاب‌های آنها اشاره کرده است.

منبع: ایسنا