یکی از سوال‌هایی که برای بعضی پیش می‌آید، این است که آیا فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی ستارگان را می‌بینند؟ جواب این سوال مثبت است. آنها ستارگان را نه تنها می‌بینند، بلکه بهتر و بیشتر از ما با آسمان پرستاره آشنا هستند.
به گزارش ایسنا، می‌دانید که ایستگاه فضایی بین‌المللی هر ۹۰ دقیقه یک بار، به دور زمین می‌چرخد؛ یعنی هر ۴۵ دقیقه یک بار به نیمه‌ای از زمین می‌رسد که شب است و در آنجا آنها به دور از نور خورشید می‌توانند ستارگان را ببینند، پس تقریباً فضانوردان در شبانه‌روز ۱۶ بار در بخش تاریک یا شب زمین قرار می‌گیرند و در آسمانی بسیار تاریک‌تر از آنچه ما در زمین داریم، می‌توانند آسمانی پر از ستاره را نظاره‌گر باشند. جدای از این، نبودن آلودگی هوا و ابر اجازه می‌دهد آنها آسمانی شفاف‌تر داشته باشند. اما برای اینکه بتوانند عکس‌های زیبایی تهیه کنند، در زمان عکاسی به نوردهی‌های طولانی‌مدت نیاز دارند.
اما جالب است بدانید که این آسمان پرستاره چه تاثیر جالبی بر روی “پاول پاپویچ” فضانورد روس گذاشت. “پاپویچ” دو بار به فضا سفر کرد. او با اشاره به تفکر ضد خدایی دوران شوروی می‌گفت: در سفر دومم به فضا، یک بار زمانی که ایستگاه فضایی سالیوت -۳ در بخش شب زمین قرار داشت، از دریچه ایستگاه به بیرون نگاه کردم. میلیون‌ها نقطه درخشان دیده می‌شدند که هر کدام نشانی از یک سیاره یا ستاره بودند. بعد به فکر فرو رفتم و با خود گفتم: چطور ممکن است این ایستگاه ۱۵ متری را هزاران نفر ساخته باشند و الان صدها نفر آن را تحت نظارت و هدایت داشته باشند و این جهان باعظمت سازنده و کنترل کننده‌ای نداشته باشد؟ پس اینکه گفته می‌شود این جهان سازنده ندارد، حرف کاملاً بی‌پایه است. حتماً جهان سازنده و کنترل‌کننده‌ای دارد.
آنچه می‌بینید تصویر فضا از نگاه سرنشینان ایستگاه فضایی است.
منبع: ایسنا