یک دیپلمات پیشین کشورمان با بیان این‌که توافق‌نامه دوحه میان طالبان و آمریکا پس از گذشت یکسال انتظاراتی که از آن می‌رفت را برآورده نکرده است، تاکید کرد: این توافق‌نامه عملا برای خروج نیروهای آمریکایی بود و نه توافق‌نامه صلح.
محسن روحی صفت در گفت‌وگو با ایسنا، در ارزیابی خود بعد از گذشت یکسال از توافق دوحه میان طالبان و آمریکا اظهار کرد: وضعیت فعلی نشان می‌دهد آنچه که اعلام شده از یکسال گذشته تاکنون با آنچه انتظارش می‌رفت تفاوت دارد یعنی انتظاراتی که اظهار داشتند برآورده نشد.
وی همچنین بیان کرد: یکی از دلایل برآورده نشدن انتظارات این توافق این است که نام آن را توافق‌نامه صلح گذاشتند در حالی که عملا این توافق‌نامه توافق خروج نیروهای آمریکا از افغانستان بود. در واقع اگر موضوع صلح بود می‌بایست دولت کابل به عنوان محور اصلی در این توافق‌نامه حضور داشته باشد.
این دیپلمات پیشین کشورمان همچنین بیان کرد: مساله دیگر این است که با توجه به این‌که ماهیت اصلی توافق‌نامه مذکور خروج نیروهای آمریکایی بود بسیاری از معضلات و پیچیدگی‌هایی که در افغانستان وجود داشت در این توافق‌نامه به آنها پرداخته نشد و همه این معضلات در این یکسال خود را نشان داده است.
معاون پیشین دفتر مطالعات سیاسی وزارت خارجه ادامه داد: البته مذاکرات بین‌الافغانی یک اقدام خوب و ایده درست و راهگشایی است اما به دلیل مشکلات و کمبودهایی که این توافق‌نامه داشته تاثیرات منفی بر موضوعات بین‌الافغانی هم گذاشته و نتوانسته تاکنون پیشرفتی را رقم بزند.
روحی صفت اظهار کرد: مذاکرات وقتی شروع می‌شود لازمه آن آتش بس است اما در توافق‌نامه دوحه موضوع آتش بس صرفا برای آمریکا در نظر گرفته شد و برای دولت افغانستان در نظر گرفته نشد. بنابراین مذاکرات صلح پیشرفت نکرد و ما شاهد انفجارها، حملات و خشونت‌های زیاد طی یکسال گذشته بودیم.
وی خاطر نشان کرد: با وجود همه این مسائل نه افکار عمومی می‌تواند امیدوار باشد و نه مذاکره کنندگان می‌توانند حسن نیت نشان دهند.
این دیپلمات پیشین کشورمان در ادامه اظهار کرد: آمریکایی‌ها اشتباهاتی داشته‌اند ضمن این‌که جمهوری اسلامی ایران متوجه همه مسائل بوده و اعلام هم کرد. با نوع رفتاری که در آن توافق‌نامه آمریکایی‌ها از خود نشان دادند توهم قدرت برای طالبان ایجاد کردند و انتظارات فراواقعی برای آنها ایجاد شد.
وی در پایان اظهار کرد: از سوی دیگر به لحاظ اجرایی آمریکا یک جانبه این اقدامات را انجام داد و به صورت نمایشی از دیگر قدرت‌های ذینفع در مساله افغانستان استفاده کرد که صرفا نمایشی بود در حالی که کشورهای دیگر می‌بایست در محتوا حضور داشته و دخالت کند. از طرف دیگر اگر این توافق‌نامه، توافق‌نامه صلح بود و نه خروج نیروها باید تحت نظارت سازمان ملل انجام می‌شد.
انتهای پیام
منبع:ایسنا